Het grootste, kleinste stadje van Australië wordt Mullumbimby ook wel genoemd. Toen ik er gisteravond aankwam was het de muziek en het publiek van de pub die het stadje nog levendig hielden. De rest was al aardig uitgestorven.Er hangen nog wat mensen aan de bar, op het terras en op straat en zo te zien zit er al de nodige drank in en is de stemming lekker uitgelaten.

Hello love, could you do me a favour and buy me a bottle? I think I left mine somewhere in the Hills, vraagt een aangeschoten jongeman aan me als ik wat spullen uit de auto haal. Nou dat zet wel zo’n beetje de toon lijkt me(hhh)

Mijn kamer is echt matig. Klein, donker met alleen een bed en en dressoir met TV. De vloerbedekking ziet er niet bepaald schoon uit en in de hoek van de kamer zijn sporen zichtbaar van een “muurplasser” Ik zie het al voor me, een dronken dropje die uit bed stapt en denkt de toilet te hebben gevonden. Nou daar moet je hier dan wel eerst de gang voor op. En van ook die sanitaire voorziening wordt je niet echt blij. Misschien beter toch €25 meer uitgeven aan een kamer ensuite...Pff. Dus slapen en gauw weer wegwezen!

Als ik mijn tanden sta te poetsen komt er een man binnen die kennelijk schrikt van mij en weer terugdeinst. Ik zie hem verdwaast kijken naar het bordje op de deur en zie nu dat ik in de herentoiletruimte sta...oeps sorry zeg ik “ I hope you don’t mind” Oh, no! zegt ie “ I thouhgt already that I had to much to drink” Ik verhuis naar de damesruimte die er gelukkig ook iets beter eruitziet en pak daar toch maar een snelle douche.

Voor het ontbijt vind ik een Rock & Roll Cafe in een steeg. Muziek en een gezellig sfeertje. De ontbijten die ze serveren zijn bijzonder. Ik kies er eentje van de kaart, genaamd: Son- in -Law eggs. Gefrituurde eiballetjes en champignons met toast chili-jam en een kruidensalade. Apart maar best lekker.Nog even een paar winkeltjes bekijken en dan weer de weg op...naar Byron Bay aan de “Goldcoast”

Ik heb het op de heenweg overgeslagen omdat het bekend staat als een toeristisch surfdorp met een hippieachtig sfeertje.Je moet daar van houden dus!

Nou, ik ben toch wel nieuwsgierigen verwacht daar misschien wel aan te treffen wat ik eigenlijk bij Surfers Paradise had verwacht...checken dus!

Bij aankomst is het er inderdaad aardig druk en hangt er een relaxte sfeer. Het is duidelijk te zien dat projectontwikkelaars hier, anders dan in Surfers Paradise, nog niet de kans hebben gekregen om het dorp in hun handen te krijgen....en gelukkig maar. Geen High-Rise maar gewoon een gezellig dorp. Er is bovendien een prachtige vuurtoren en Cape Byron is het meest Oostelijke punt van Australië.De moeite van een bezoekje meer dan waard.

Ik blijf er eigenlijk wat langer hangen dan gepland waardoor ik wat later dan bedacht in Yarrahapinni arriveer.

Daar heb ik een nachtje bij Julie in haar Yarralen Retreat geboekt.Ze stuurt me al vrij snel een berichtje dat als ze er niet is als ik kom, mijn kamer klaar staat en “make yourself comfortable”

Ik ben wel blij dat ik er voor donker aankom want ik moet een stuk dirt-road door het regenwoud rijden om bij haar “kuuroord” te komen.En daar ik tref een oase van rust...