Het regent als ik wakker wordt en zo te zien heeft het vannacht ook flink geregend. Dus draai ik me nog maar een keer om in mijn bed en ga mijn plannen heroverwegen.Geen weer voor watersportactiviteiten dus misschien een bezoekje aan een “glowworm cave” alhoewel die ook nog wel op andere plekken te zien zijn.

Eigenlijk heb ik mijn zinnen gezet op een Maori hangi-diner & concert op de “Waitangi Treaty Grounds” de historische plek waar het verdrag tussen de Maori’s en de Britse kolonisten in 1840 voor het eerst is getekend en wat tot nog niet zo lang geleden een omstreden verdrag is gebleken.De plek ligt hier vlakbij maar de online boekingen werken niet helemaal naar behoren dus het lijkt erop dat ik naast het net vis.

Maar desalniettemin besluit ik om er naar toe te rijden en ter plekke poolshoogte te nemen naar de mogelijkheden. Het museum, het huis van de Britse resident James Busby en de plek zijn sowieso toegankelijk voor bezoekers( $50) Hopelijk klaart het weer straks een beetje op.

En Yes...ik kan aan de receptie gewoon nog een boeking doen dus ga voor het complete programma. Om 14.30 start er eerst een “guided tour” en krijgen we allemaal een oortje mee om onze gids goed te kunnen verstaan.Nu is hem volgen in zijn verhaal andere koek want hij praat honderd uit met een zwaar accent...dus oortjes gespitst(hhh)

Om 15.30 is er een optreden en daarna nog voldoende tijd om het museum en nog even terug te gaan naar de enorme oorlogs-kano (waka taua) van ruim 35 meter lang en 2 meter breed die op het terrein ligt. Er kunnen 80 roeiers en 55 passagiers in mee. Hij wordt ieder jaar nog gebruikt op National Waitangi day (06 februari) dus een echt museumstuk kun je het nog niet noemen. Maar wel een pracht stuk ambacht, gemaakt van twee enorme bomen zonder een spijker, schroef of lijm.Indrukwekkend en meesterwerk....

Om 18.00 uur worden we verwacht in het restaurant voor het diner & concert. We zijn met een groep van zo’n 30 mensen. Naast de uitleg van bereiden van het diner in de “hangi” mogen we straks natuurlijk ook hiervan eten. Best vreemd om je eten in een grote korf uit een een soort stoomoven te zien komen. Sommige gerechten zitten in een plastic zak andere liggen over elkaar in de grote mand. Ze worden allemaal even lang gegaard op speciale “hotstones” (vulkaanstenen) onder de grond. De stenen worden voorverwarmd op een houtvuur.

Maar voor we aan tafel gaan is er een ceremonie in het regenwoud en een muzikaal optreden in “Whare Runanga” het “ontmoetingshuis” Al met al een bijzondere en geweldig leuke en lekkere ervaring.Echt een aanrader.

Het eten smaakt prima van de mosselen, kip, lam en varkensvlees tot zoete aardappel(kumura)pompoen en groenten en stuffing(mix van broodkruimels met kruiden) Met nog een lekker toetje na (pavlova en cake met vanille en caramelsaus) Aan de tafel zitten een Canadees echtpaar, een stel uit Birmingham en een Française uit Parijs.Goed en vermakelijk gezelschap voor een diner en veel reisverhalen en tips.

Het verdrag heeft een omstreden geschiedenis omdat hij in 1840 in twee talen is opgesteld en is ondertekend. De vertaling in Maori deed echter niet geheel recht aan de Britse belofte en dit heeft lang geleid tot een weinig harmonieuze verhouding tussen beide partijen. Maar vandaag de dag zijn de gemoederen aardig gerust als ik het mag geloven.

Gelukkig maar...