Vandaag naar Dunedin (done-ee-din als je het goed wilt uitspreken, wat mij vaak niet lukt, hhh).De naam komt va Dun-Eidann, de Keltische naam voor de hoofdstad van Schotland, Edinburgh. Een stad met veel Schotse invloeden dus en de oudste Universiteit van NZ. Een bijzonder indrukwekkend gebouw. Maar niet alleen de universiteit is bijzonder mooi. Het Centraal Station is ook een plaatje. Het stadhuis naast de Sint Pauluskathedraal wordt momenteel gerestaureerd. En iets verderop staat de imposante eerste Kerk van Otago. Vooral van buiten een spectaculair gebouw. Eerder kwam ik al langs de Boys High School. Waar jongens(pubers) in uniform op de bus stonden te wachten. Ook een prachtig gebouw.

Maar ik ga eerst op zoek naar een Vodafone winkel want mijn telefoon heeft geen service meer. Terwijl ik mijn tegoed net heb opgewaardeerd met $ 20. Gelukkig zit de winkel vlakbij...maar is wegens verbouwing gesloten dus moet ik op zoek naar hun tijdelijke servicebalie in een nabijgelegen overdekt winkelcentrum. Probleem daar snel opgelost want de opwaardering was wel bijgeschreven op mijn account echter je moet ook nog een bestemming er aan geven anders staat het er gewoon te staan...dus weer wat geleerd!Maar ik ben weer online dus mijn gps doet het weer en ik kan onderweg ook weer boekingen regelen. Wel zo handig......

Ik boek gelijk de Blauwe Pinquintour voor vanavond op het Schiereiland bij het Royal Albatros Center. Het Centrum ligt op de punt van Otago Peninsula en is nog een klein uur rijden vanuit Dunedin. En ik probeer met mijn host Janet iets af te spreken hoe ik vanavond na de tour mijn kamer bij haar in kan.Want voor 23.00 uur ben ik niet terug.

Onderweg op het schiereiland stop ik even in het plaatsje Portobello waar ik Fish and Chips bestel. Lekker op een bankje met uitzicht over de baai en allemaal meeuwen om me heen die wachten op een stukje van mijn gebakken tongfilet.Maar die is veel te lekker dus moeten ze tevreden zijn met de rest van mijn friet.

Bij het Albatros Center is het nog redelijk rustig als ik aankom maar ik ben dan ook redelijk vroeg.Dus even een kijkje nemen in het informatiecentrum en naar het uitkijkpunt voor de Albatrossen, wie weet komt er eentje voorbij vliegen.

Er is ook een Albatrossentour maar de ervaringen hiermee zijn nogal verschillend.Je kunt dan de kuikens in de nesten bekijken vanuit een observatiehut maar of er ook ouders voorbij komen vliegen op dat moment is niet zeker.

Wij(ik sta samen met twee stel Nederlanders) hebben geluk...we staan net naar een groepje zeehonden te kijken die onder ons op de rotsen liggen als er eerst één en later nog één over ons heen komt vliegen op weg naar de nesten aan de andere kant van de rots.Wat een joekels van een vogel.

Om 20.30 uur begint de Pinquintour, als het donker wordt. Want dan pas komen de Pinquins het strand op voor hun nesten. Dus even wachten en over het strand turen of er al iets uit de oceaan komt opduiken. Onder ons hoest een grote dikke zeehond en ligt er iets op een nest . Moeilijk te onderscheiden of het een pinquin of een vogel is. Dan verschijnt er een donkere vlek op het water die langzaam dichter bij het strand komt. En ja hoor daar komen er allemaal kleine pinquins het strand op rennen. Wat een heerlijk en lollig gezicht. Ze verspreiden zich in een paar groepjes en komen onze kant op rennen over de stenen de duin in. Twee blijven er pal voor ons staan en gaan uitgebreid hun veren oppoetsen. Ze horen ons wel heb ik het idee maar storen zich nergens aan. We mogen hier foto’s maken maar zonder flits of rode autofocuslampjes want die kunnen het zicht van de pinquins beschadigen. Maar met het speciale licht op het strand lukt het toch om redelijke foto’s te maken. Er komen nog een paar groepjes of soms een eenling.Maar na een uurtje gaat het licht uit en geven we het strand weer terug aan de leuke kleine blauwe pinquins....

Nu nog een uurtje terugrijden/slingeren langs de kust met allemaal lichtjes aan de overkant van de baai. De heenweg met zonsondergang was al bijzonder mooi maar ookhet donker heeft zo zijn charmes!