We landen om 3.30 uur op de International Airport van Sydney...en tel er nog eens drie uur bij op. Voor we het vliegtuig mogen verlaten komt er eerst nog een quarantaine team aan boord i.v.m. zieke passagier. Daarna kunnen we gelukkig snel van boord na een “volle” vlucht van 8.30 uur. Er wordt nog even duidelijk vermeld dat er geen etenswaren mogen worden ingevoerd. Iets wat ik van Nieuw Zeeland reeds had begrepen maar voor Australië nog nieuw was voor mij. Ik vrees even voor mijn mooie blik met pandakoekjes wat ik uit China had meegenomen maar begreep dat verpakte producten waarschijnlijk geen probleem was. Dus het risico maar genomen.

Veilig door de controle gauw op weg naar de kofferband waar ik lang in spanning moest wachten...maar waar gelukkig toch mijn koffer op de band verscheen(pfff) Tja, en daar sta je dan zomaar ineens in Sydney om 7.00 uur ‘s ochtends op zoek naar een taxi die je naar je hotel kan brengen. Een vroege check-in konden ze me niet garanderen maar alvast een stretcher aan het zwembad gaat vast wel lukken. Eerst maar Australische Dollars pinnen dus om de taxi mee te betalen en weer de waarde omrekenen van weer een andere valuta. $ 300 voor ongeveer € 200 dus gelukkig een niet al te ingewikkelde omrekenkoers.

Mijn kamer is nog niet vrij dus zoek ik lekker plekje bij het zwembad. Tijd om even bij te komen van een vlucht met nagenoeg geen slaap, mijn blog bij te werken en het thuisfront van mijn veilige aankomst te berichten. Maar dan moet je telefoon het wel doen...oh,oh balen geen beweging op mijn touchscreen dus dat wordt eerst een bezoekje aan de Apple store. Gelukkig zit het hotel in het centrum en is het slechts een kwartier lopen naar de winkel in de main Street van Sidney - George Street. Onderweg alvast een paar bezienswaardigheden van de stad.

In de Apple Store hebben ze het probleem binnen een paar minuten opgelost en stap ik weer gerust de deur uit. In de tegenovergelegen “Strandarcade” bestel ik een lekkere cappuchino met een tostie als brunch in een leuk Italiaans Cafe. De “Ciao Bella” die me bij binnenkomst wordt toegeroepen kleurt de dag nog weer een stukje mooier.

He, he nu dan toch eindelijk languit bij het zwembad. Ik lig net als er gezelschap komt en even later lig ik gezellig te praten met Gisela, een Duitse Nederlandse die samen met haar schoonzus in het hotel verblijft. Zij woont al 30 jaar in Duitsland met haar man en hebben daar een bedrijf in bloemen. Haar schoonzus Willy woont nog in Noord-Holland in Anna Pawlowna. Ze zou eigenlijk haar zoon bezoeken die een jaartje ging werken/backpacken in Australie maar die inmiddels wegens heimwee alweer in Nederland is. Tja en zij hadden al geboekt.

Om 14.00 uur kan ik mijn kamer in en even is de verleiding groot om mijn bed in te duiken maar...niet doen is me geadviseerd. Om zo snel mogelijk je bioritme aan te passen zoveel mogelijk leven op de lokale klok. Dus wandel ik via het Belmore park naar het Centraal Station om te informeren naar het vervoer in de stad en de de mogelijkheden om met het openbare vervoer naar het Noorden te reizen. Op de terugweg zit het “Incafe” naast een backpackersplace. Prima en gezellig café om lekker onderuit in een leren chesterfield te genieten van een Australisch wijntje en een chicken funghi met sla en friet. Mijn ogen vallen nu bijna dicht...dus na het eten...direct naar bed. Een waarschuwing die ik vroeger “gekscherend” van mijn vader kreeg als ik ik iets gedaan had wat niet mocht. Nou, nu graag zelfs....en val een half uur later in bed gelijk weg in een diepe slaap.