Vandaag tijd om de koffers te pakken om naar het noorden te trekken. Door de enorme hoeveelheid regen blijkt Cairns blank te staan dus heb ik definitief besloten om er vandaag niet naar toe te vliegen en naar het zuiden terug te rijden. Ik heb in Sydney een “autootje” gehuurd om van zuid naar noord te rijden en kijken hoever ik kom qua weer en tijd.

Eerst een ontbijtje bij de Starbucks om de hoek en dan met de taxi naar het Pullman hotel om de auto op te halen. Daar aangekomen blijkt er geen compacte auto beschikbaar te zijn en krijg ik een gratis upgrade naar een ruime SUV met alles erop en eraan. Nou daar ben ik natuurlijk erg blij mee. Rond 13.30 rij ik over de Harbour Bridge richting het noorden. De brug die ik al een paar dagen vanuit de haven heb kunnen bewonderen en die als bijnaam “the clotheshanger” kent omdat veel mensen voor de bouw van de brug hun huizenmoesten verlaten zonder hiervoor enige compensatie te ontvangen. Geen goed teken dunkt me als de Aussies iets of iemand van een bijnaam voorzien. Voor echte bikkels is de brug ook te beklimmen en anders kun je er ook overheen wandelen. Ik doe het nu op deze manier...achter het stuur van de auto.

Het autorijden hier is wel even wennen want er wordt links gereden. En met een automaat met ABS is het ook even oppassen. Maar het went redelijk snel.Mijn muziek via Bluetooth car play, twee oplaadpunten voor mijn telefoons en een prima airconditioning is het comfortabel rijden.

Het plan is om voor een nacht naar Port Macquarie te rijden. Daar zit een koala ziekenhuis wat ik graag wil bezoeken. Onderweg stop ik even langs een rivierbank. Die kom je hier onderweg regelmatig tegen. Hier is een project met zeegras bezig en proberen ze de ecologische evenwicht in de rivier weer in balans te brengen. Lijkt me een goede zaak. In Newcastle stop ik nog een keer bij de Subway voor een stokbroodje gezond en boek alvast een motel voor de nacht in Port Macquarie. Na bijna 400 km rijden is het bijna donker als ik er aan kom. Het stadje is dan ook al aardig verlaten en de eettentjes bijna allemaal dicht. Maar bij “Bar Florian” serveren ze nog iets te eten dus bestel ik een tapasschotel met een Sauvignon Blanc uit Nieuw-Zeeland. Als voorproefje voor wat daar komen gaat(hhh) De eigenaar verteld dat de naam van de bar ontleent is aan een gelijknamige bar in Venetië. Zijn ouders zijn Italiaans maar hij is geboren in Australie. Hij lijkt erg trots te zijn op zijn bedrijf. En daar heeft ie wat mij betreft alle recht toe.

Dan moe en voldaan terug naar het motel en lekker mijn bed in na een lange rit en weer een nieuwe dag voor de boeg...morgen!