De wekker gaat vroeg en ik hoor Helen al rommelen in huis.

En na een snel ontbijt gaan we naar Chinaman Beach voor de schildpaddennesten surveillance (zo dat is wel 3x woordwaarde voor de scrabble kenners) Het is het seizoen dat de schildpadden hun nesten weer op het strand maken. Belangrijk om in de gaten te houden en te beschermen. Want helaas staan er een aantal soorten op de “rode lijst” van bedreigde diersoorten.

Het is heerlijk rustig op het strand om 6.30 uur en dan zijn de sporen van de afgelopen nacht ook nog goed zichtbaar. We komen langs een paar nesten. Je moet wel weten waar je naar moet zoeken maar Helen legt me haarfijn uit wat de sporen van een schildpad zijn en of er ook een Goanna(varaan)in de buurt van het nest is geweest. Die eten de eieren dus roven de nesten leeg als ze de kans krijgen. We hopen natuurlijk sporen te vinden van de kleine schildpadden die hun weg naar de oceaan hebben gevonden. Maar de reeds gerapporteerde nesten liggen er nog hetzelfde bij. Één nest is leeg maar is wel heel erg geruïneerd. De schillen van de eieren liggen er nog. Die heel zacht zijn en niet hard zoals die van een kipei. Lijkt geen goed teken maar zeker weten doe je het nooit.

We maken zo een rondje en ruimen intussen ook wat plastic op wat op het strand ligt. Veel flessendoppen zitten er tussen. Het is een leuke ochtend al met al, al was ik bijna mijn slippers kwijt. Gelukkig spoelden ze weer aan. Als we weer onderweg naar huis rijden staat er vlak langs de weg een kangeroe met een “Joey” in haar buidel.Blijft rustig staan als we stoppen en het raam opendoen voor een foto...zo leuk!

Als we weer thuis zijn rij ik met mijn eigen auto naar de haven van Town 1770. Ik informeer in de haven of er straks nog boten vertrekken naar Lady Musgrave, een Island zo’n 21/2 uur varen uit de kust om te kunnen snorkelen. Maar helaas i.v.m. Harde wind varen er geen boten vandaag. Ik zal dus op zoek moeten naar een andere mogelijk om te kunnen snorkelen. Er is nog een mogelijkheid om iets van het Great Barrier Reef te zien. Dus boek ik de Reeftour naar Lady Elliott Island voor vrijdag a.s Dit eiland ligt 80 kilometer uit de kust en is te bereiken per vliegtuig.Ik moet hiervoor naar Bundaberg dus weet ik gelijk mijn bestemming voor de volgende dag.

S’middags toer ik nog een stuk langs de kust en bezoek het monument van James Cook die in 1770 zijn voet aan wal zette. Bij een ander uitkijkpunt tref ik een heel ander monument aan. Het is gemaakt van een oude boom de plat ligt en die behangen is met allemaal voorwerpen: plastic bloemen, touw, namen, slippers, zonnebrillen etc.Er staan verschillende namen die aan de surfwereld verbonden kijken te zijn.

Maar als ik thuiskom verteld Helen dat er een paar jaar geleden een schip is gezonken waar een aantal doden bij zijn gevallen. Ze zijn pas dagen later gevonden en er is er maar een die het heeft overleefd door gelukkig gered te worden door een voorbijvarend schip.Een gebeurtenis die in het kleine dorp een flinke impact heeft gehad.

Voor de lunch, die bij mij hier vaak uit koffie met wat lekkers bestaat ga ik naar “ The Getaway” een tuinrestaurant waar ze een lekker cappuchino en een appel/kaneel cheesecake serveren...one of my favourites.

Als ik terugrijdt belt Helen en vraagt of ik het gezellig vind om vanavond samen uit eten te gaan, heeft ze al zolang niet meer gedaan. Nou dat vind ik natuurlijk wel gezellig om onze laatste avond mee af te sluiten dus rijden we naar “the green turttle”voor een pizza met een lekker glas rode wijn..