Queenstown

Vandaag zal ik een beslissing moeten nemen.Nog verder naar het zuiden afzakken of vanaf hier naar Queenstown richting westkust. Het wordt de laatste ook al schrap ik met enige moeite de mooie scenic way die langs de zuidkust loopt. Maar zondag moet ik weer in Picton zijn voor de ferry terug naar het Noordereiland en ik wil aan de westkust ook nog graag een aantal plekken zien.

Ik kies een alternatieve route die me via de zuidkant van het Wakatipu meer naar Queenstown brengt. Ik heb een kamer geboekt in Frankton bij Nathan & Amber en hun 2 jarige dochtertje.Amber komt oorspronkelijk uit China waar ze elkaar hebben leren kennen.

Het is een prachtige route en ik heb tijd voldoende om regelmatig op een paar mooie plekken te stoppen. Voor ik een bezoek aan de stad ga brengen rij ik eerst naar mijn slaapadres om daar in te checken.Het is een kwartiertje rijden vanaf het huis en het ziet er gelijk heel gezellig uit met allemaal restaurants en leuke winkels in traditionele houten panden.

De stad ligt aan het meer en dat geeft het een extra relaxte sfeer. Er is een klein strandje, een borrelboot en veel leuke terrassen. Een toeristische bestemming dat is wel duidelijk.Ook gezien de vele verschillende activiteiten die je kunt boeken.

Ik bestel een risotto op een terras aan de haven met weer een ander merk NZ bier. Ze drinken veel Ale en donker bier hier dus is het soms even zoeken voor een “lichtblondje”Ook als het donker is en de stad mooi verlicht ziet het er bijzonder sfeervol uit.

Queenstown mag op mijn toplijstje als de leukste stad van Nieuw Zeeland.....

Dunedin & Otago Peninsula

Vandaag naar Dunedin (done-ee-din als je het goed wilt uitspreken, wat mij vaak niet lukt, hhh).De naam komt va Dun-Eidann, de Keltische naam voor de hoofdstad van Schotland, Edinburgh. Een stad met veel Schotse invloeden dus en de oudste Universiteit van NZ. Een bijzonder indrukwekkend gebouw. Maar niet alleen de universiteit is bijzonder mooi. Het Centraal Station is ook een plaatje. Het stadhuis naast de Sint Pauluskathedraal wordt momenteel gerestaureerd. En iets verderop staat de imposante eerste Kerk van Otago. Vooral van buiten een spectaculair gebouw. Eerder kwam ik al langs de Boys High School. Waar jongens(pubers) in uniform op de bus stonden te wachten. Ook een prachtig gebouw.

Maar ik ga eerst op zoek naar een Vodafone winkel want mijn telefoon heeft geen service meer. Terwijl ik mijn tegoed net heb opgewaardeerd met $ 20. Gelukkig zit de winkel vlakbij...maar is wegens verbouwing gesloten dus moet ik op zoek naar hun tijdelijke servicebalie in een nabijgelegen overdekt winkelcentrum. Probleem daar snel opgelost want de opwaardering was wel bijgeschreven op mijn account echter je moet ook nog een bestemming er aan geven anders staat het er gewoon te staan...dus weer wat geleerd!Maar ik ben weer online dus mijn gps doet het weer en ik kan onderweg ook weer boekingen regelen. Wel zo handig......

Ik boek gelijk de Blauwe Pinquintour voor vanavond op het Schiereiland bij het Royal Albatros Center. Het Centrum ligt op de punt van Otago Peninsula en is nog een klein uur rijden vanuit Dunedin. En ik probeer met mijn host Janet iets af te spreken hoe ik vanavond na de tour mijn kamer bij haar in kan.Want voor 23.00 uur ben ik niet terug.

Onderweg op het schiereiland stop ik even in het plaatsje Portobello waar ik Fish and Chips bestel. Lekker op een bankje met uitzicht over de baai en allemaal meeuwen om me heen die wachten op een stukje van mijn gebakken tongfilet.Maar die is veel te lekker dus moeten ze tevreden zijn met de rest van mijn friet.

Bij het Albatros Center is het nog redelijk rustig als ik aankom maar ik ben dan ook redelijk vroeg.Dus even een kijkje nemen in het informatiecentrum en naar het uitkijkpunt voor de Albatrossen, wie weet komt er eentje voorbij vliegen.

Er is ook een Albatrossentour maar de ervaringen hiermee zijn nogal verschillend.Je kunt dan de kuikens in de nesten bekijken vanuit een observatiehut maar of er ook ouders voorbij komen vliegen op dat moment is niet zeker.

Wij(ik sta samen met twee stel Nederlanders) hebben geluk...we staan net naar een groepje zeehonden te kijken die onder ons op de rotsen liggen als er eerst één en later nog één over ons heen komt vliegen op weg naar de nesten aan de andere kant van de rots.Wat een joekels van een vogel.

Om 20.30 uur begint de Pinquintour, als het donker wordt. Want dan pas komen de Pinquins het strand op voor hun nesten. Dus even wachten en over het strand turen of er al iets uit de oceaan komt opduiken. Onder ons hoest een grote dikke zeehond en ligt er iets op een nest . Moeilijk te onderscheiden of het een pinquin of een vogel is. Dan verschijnt er een donkere vlek op het water die langzaam dichter bij het strand komt. En ja hoor daar komen er allemaal kleine pinquins het strand op rennen. Wat een heerlijk en lollig gezicht. Ze verspreiden zich in een paar groepjes en komen onze kant op rennen over de stenen de duin in. Twee blijven er pal voor ons staan en gaan uitgebreid hun veren oppoetsen. Ze horen ons wel heb ik het idee maar storen zich nergens aan. We mogen hier foto’s maken maar zonder flits of rode autofocuslampjes want die kunnen het zicht van de pinquins beschadigen. Maar met het speciale licht op het strand lukt het toch om redelijke foto’s te maken. Er komen nog een paar groepjes of soms een eenling.Maar na een uurtje gaat het licht uit en geven we het strand weer terug aan de leuke kleine blauwe pinquins....

Nu nog een uurtje terugrijden/slingeren langs de kust met allemaal lichtjes aan de overkant van de baai. De heenweg met zonsondergang was al bijzonder mooi maar ookhet donker heeft zo zijn charmes!

Christchurch & Oamaru

Acht jaar na de vreselijke aardbeving...hoe staat zo’n stad er dan bij.Ik ben benieuwd naar de restanten, de wederopbouw en natuurlijk naar de bevestiging van de verhalen van Beth dus ga ik vandaag eerst een korte citytour doen.

Ann heeft het ontbijt al klaar staan en samen met een stel uit Northhampton begint de dag relaxed aan de ontbijttafel. Dan afscheid nemen met een dikke knuffel voor de gastvrouw en richting city center. Ik parkeer de auto vlak achter de kathedraal en het lijkt erop dat die nu toch wordt opgeknapt.Dus helaas kun je er momenteel niet in.

Ik heb geluk want er ligt nog een parkeerticket voor 4 uur in de automaat en die kan ik dus mooi gebruiken en scheelt weer € 12 Er rijden een aantal leuke klassieke hopp on-hopp off trams door het centrum dus koop ik voor 25 dollar een kaartje om een rondje te maken. Niet echt goedkoop maar je kunt dan de hele dag in- en uitstappen waar en wanneer je maar wil. Er zijn 17 stopplaatsen en de chauffeur vertelt je onderweg allerlei dingen over de stad.Eigenlijk een soort guided tour als je de hele rit blijft zitten.

Het is een moderne stad op het eerste gezicht maar er staan gelukkig ook nog een aantal panden die de aardbeving hebben overleefd. Er wordt nog steeds veel gebouwd maar in hartje centrum heerst een gezellige sfeer met moderne winkels en best veel restaurants. Het is de grootste stad van het Zuidereiland maar het centrum is gezellig en overzichtelijk.De afstand tussen de tramstations is dan ook niet heel groot.

Na een rondje met de tram wandel ik even lekker rond en koop een paar kado’s/souvenier op de markt op het plein voor de kathedraal.

Na een howker & roll met Maleisische kip zoek ik de auto weer op en zet de reis voort naar Oamaru nog zo’n 250 km zuidelijker.

Vlak voor het stadje ligt Ohao waar een grote rotspartij op de kust het domein is van de seals.Dus een leuke stop om naar de volwassen zeehonden te kijken die over en op de stenen liggen te slapen en alle jonge zeehonden die zwemmen tussen de rotsen op op zoek zijn naar iets.

Het hostel “Old Bones Lodge” wat ik heb geboekt ligt een paar kilometer uit het dorp maar in de duin en aan het strand, een prachtige locatie met konijntjes in mooie en grote tuin en een grote gemeenschappelijk woonkamer/keuken met zeezicht.NHet heeft acht tweepersoonskamers en gemeenschappelijke douche/toilet. S’ avonds gezellig even bij elkaar in de zithoek met ieder zijn eigen glas wijn. Twee stellen en een dame uit Nieuw-Zeeland, een stel Amerikanen en een stel Japanners. Een wat luxere backpackerslocatie zal ik maar zeggen.

Ik rij nog even terug naar de haven in het dorp en eet in de bierbrouwerij Scotts Brewing Co. een pizza op het terras met natuurlijk een huisgebrouwen biertje...

Kaikoura whale watch

Bij aankomst op de boerderij gisteravond wordt ik verrast met een prachtige tuin en vanuit de kamers is het uitzicht over de tuin met de sneeuwtoppen op de achtergrond echt prachtig.De accomodatie op zich is sober maar heeft alles wat je nodig hebt. Een bed, badkamer, koelkast en een terras om buiten te zitten en wifi(hhh) Er zit een gezellige Ierse pub met restaurant bij dus bestel ik daar iets te eten met een glas wijn. Ik krijg gezelschap van de heer des huizes, Murray Boyd. Vanuit Ierland in de goldrush tijd naar Nieuw Zeeland gekomen met nog een aantal landgenoten. Huis en haard achter zich gelaten en een nieuw leven hier opgebouwd. Na de gouden tijden een dairy farm en toen ook die markt stagneerde een hotel van de boerderij gemaakt.Waar de Ierse afkomst van de familie zichtbaar is gebleven.

Vandaag aanhet ontbijt komt hij me nog even gedag zeggen en vraagt waar de reis naartoe gaat. Vandaag naar Kaikoura en dan door naar Christchurch zeg ik. Hij nodigt me spontaan mee uit om met hem naar de paardenraces te gaan, hij is daar morgen ook en vraagt mijn telefoonnummer. Ik laat het maar even in het midden of dat gaat lukken. Maar hij houdt vol en komt me nog een zoen brengen als ik in de auto stap. I catch up on you....

Ik hoef maar een klein stuk te rijden naar Kaikoura en ga daar informeren of ik mee kan op een whale watch tour. Dat lukt en om 11.30 uur zit ik in de bus naar de boot die ons een aantal kilometers uit de kust brengt...naar de big Sperm Whales. Het wordt een pittige tocht want mijn anti zeeziek middel werkt niet en dus de hele trip flink zeeziek. Maar ze waren er...deze grootste tandwalvis ter wereld. Alleen de mannen want de dames zwemmen in een warmer gedeelte ergens anders. Met microfoons worden ze getraceerd en dan is het wachten tot ze boven komen voor lucht. En dan natuurlijk het mooiste (foto)moment als ze weer naar beneden duiken en die prachtige grote staart nog even gedag zwaait. Wat een enorme enindrukwekkende dieren.

Op de terugweg worden we verrast door een groep dolfijnen die om de boot heen zwemmen, duiken en springen.Wat een feestje...al voel je je nog zo beroerd.

Bij terugkomst maar even een uurtje bijkomen op het strand en dan door naar Christchurch. Onderweg nog even stoppen en de stoel achterover voor een klein “tukkie” Daar slaap ik een nachtje bij Ann in haar huis in een van de buitenwijken van de stad en kan ik lekker mijn bed in duiken. Nog nadeinendvan de boottocht.

Onderweg naar Kaikoura

Vandaag afzakken naar het zuiden dus de spullen weer ingepakt.Ik loop nog even binnen bij Adrianna om afscheid te nemen maar tref daar Beth, een vriendin uit Christchurch die een paar dagen op visite is. Ze vertelt me van alles over de stad en de aardbeving die daar acht jaar geleden nu heeft plaatsgevonden.De strijd om de Kathedraal of het gebouw moet worden opgeknapt of vervangen.

Het is mijn volgende stop na Kaikoura waar ik vandaag naartoe ga. Maar zo heb ik ineens weer allemaal leuke en praktische informatie voor mijn geplande citytrip daar. Ze is tachtig jaar en het zal altijd haar stad blijven. Ook tijdens en na de de aardbeving is ze gebleven. Als het mijn tijd is...is het mijn tijd zegt ze daar gaik niet voor op de vlucht en daarna was er zoveel werk te doen. Veel mensen hadden niks meer en we waren afgesloten van de buitenwereld, zonder water en elektriciteit. Maar je staat er versteld van wat je kunt in zo’n situatie. Ik vertel haar over mijn reis en het prachtige land...kippevel moment voor ons beiden. We omhelsen elkaar en nemen afscheid. Warm en welkom.

Ik ben nog maar een klein half uur onderweg als ik langs twee oude boothuizen rijd. In beide zit een café gevestigd dus te uitnodigend om niet te stoppen voor een kop koffie. Op de veranda met een lekker windje over het water turen. Met een stukje spicy Apple/walnutt cake..jammie.Het boothuis is ternauwernood van verval gered en is gelukkig weer in ere hersteld zij het dan als café en locatie voor trouwerijen, feesten en partijen.

De volgende stop is in Havelock, bekend van de mosselindustrie aan de Pelorus Sound, één van de Marlborough Sounds. Een groot aantal oude gezonken rivierdalen die gevuld zijn met het water uit de Pacific Ocean. Hier bevinden zich veel mosselen. Het is een klein maar levendig plaatsje met een museum, leuke winkeltjes en een paar restaurants waar je uiteraard mosselen kunt eten. Ik loop even binnen bij de Watersport/hengelsport/kampeerwinkel om het assortiment te bekijken en een collegiaal praatje te maken met het echtpaar die de winkel runnen. Krijg gelijk een leuk relatiegeschenk mee een flesopener.En ik beloof dat ik een foto op zal sturen als ik hem in Nederland gebruik.

Dan weer de weg op want ik heb nog een aantal kilometers te gaan naar Kaikoura en ik kom ook nog langs een zeehondenplek die ik zeker niet wil overslaan.En rijden kost tijd hier, veel meer tijd dan in Nederland en er zijn regelmatig werkzaamheden aan de weg die voor de nodige oponthoud zorgen. Maar rond 17.30 uur ben ik bij Ohao waar een grote groep zeehonden op de rotsen bivakkeert. De volwassenen liggen allemaal te slapen maar de kleine zeehondjes zwemmen in het water tussen de rotsen of zijn zoekende naar hun ouders. Geweldig gezicht en ik kan er wel uren naar blijven kijken maar als de zon achter de bergen verdwijnt wordt het snel frisser en ik wil voor donker eigenlijk wel op mijn bestemming zijn, het Ierse hotel met een pub op een voormalige boerderij....

Abel Tasman National Park

Vernoemd naar de ontdekker van Tasmanië en Nieuw-Zeeland, onze eigen Abel Janszoon Tasman uit Lutjegast.Maar eigenlijk zijn het in Nieuw Zeeland ook weer de Britten die de grootste stempel hebben achtergelaten.

Het project Janszoon is momenteel actief om “Wildlife” te herstellen in het gebied.Toch leuk om hier zo’n stukje Nederlandse geschiedenis aan te treffen en helemaal in deze vorm.

Ik heb maar een dagtour in dit prachtige park aan de top van het Zuidereiland maar debeleving is er niet minder om.

In Kaiteriteri begint de cruise walk met een pick up vanaf het strand door een boot die me naar Tongira Beach brengt. We hebben echter een kleine vertraging want er is een bedrijfsongeval aan boord en de boot ligt nog een paar stranden verderop. Dus worden we daar “volspeed” met de watertaxi afgezet. Er zit een ouder echtpaar voor me. De man houdt zijn vrouw stevig vast...een lief gezicht. De vrouw houdt zich stevig vast aan de stoelrailing. Wel iets anders dan cruisen zeg ik tegen ze met een knipoog. We kunnen vragen of het iets minder hard mag...maar ze houden dapper vol, kanjers. Dus stuiteren we langs de mooie baai en stranden op weg naar onze boot.Je kunt je op verschillende stranden laten afzetten, een stuk lopen of kayakken. Er is van alles mogelijk.

Als ik op Tongira Beach word afgezet is het net alsof je op een onbewoond eiland aankomt. Vanaf daar wordt het terugwandelen door het woud naar een eerder gepasseerd strand. Door de jungle enlangs de kust met steile en vlakken paden.

Het gedeelte wat ik vandaag loop is maar een fractie van de gehele Coastal Track die je kunt wandelen maar dan heb je er wel 3-5 dagen voor nodig en moet alles op de rug mee. Veel meer dan een paar kampeerplekken en lodges met toiletten vind je er niet.Maar een nachtje onder de sterrenhemel is natuurlijk wel erg verleidelijk en heel goed mogelijk hier.

Het is zo’n twee uur lopen en bij het eerste strand in Bark Bay staat er door het tij nog flink water op het strand dus dat wordt waden. Je kunt bij hoogtij ook omwandelen maar ik ga er doorheen om op het strand te komen.De Française achter me denkt dat het een grap is...maar volgens mij is het gewoon “real adventure” ...hhhh.

We hebben drie uur de tijd voor we weer met de boot worden opgepikt van het volgende strand Medlands Beach en naar Kaiteriteri teruggebracht...dus even lekker relaxen hier aan deze prachtige baai. Azuurblauw water en alleen maar natuur om je heen.

A day...a dream en dat is het!

Wellington - Picton

Nog zo’n anderhalf uur rijden naar de haven in Wellington vanaf de camping in Martinborough.De dag begint met een zelf gemaakt R ontbijtje op het terras en dan snel douchen/aankleden en de auto in.

De boot vertrekt om 13.30 uur maar ik wil nog een kleine sightseeing in de stad doen.Dus op tijd weg...

Het is nog een pittige weg want voor Wellington ligt een aardig bergmassief waar je doorheen moet en bovenin begint het al stevig te waaien.Maar om 11.30 uur ben ik ingecheckt bij Bluebridge, één van de twee rederijen die de overtocht maakt, en heb de boardingpassen voor mezelf en de auto in handen. Ik parkeer de auto in rij 1 (first in first out is me verteld dus ik sta goed)

Nu heb ik nog anderhalf uur voor een beetje rondkijken in het centrum en een kopje koffie op het terras. De enorme harde wind( je bril waait gewoon van je neus) is wel een beetje een spelbreker in deze stad. In een poging om een slok van mijn cappuchino te nemen vliegt de hele schuimlaag over de tafel en de bank...dus poetsen maar.Maar het compacte centrum heeft nog een aantal mooie oude en traditionele gebouwen zoals het museum, postkantoor etc. van Wellington en een flink aantal leuke cafe/restaurants in de oude havengebouwen/boothuizen.

Een stad met een havensfeertje...en daar hou ik wel van.

De overtocht naar Picton duurt 3 1/2 uur en vooral het laatste stuk, tussen allemaal eilanden door, is prachtig. Wel vooral binnen zitten want aan dek waait het veel te hard. Alleen zo nu en dan even naar buiten voor een frisse neus of een foto.

Rond 17.30 rijd ik weer van boord in de richting van Nelson. Ik stop hier om wat te eten bij één van de leuke en gezellige terrassen en rijd dan door naar Ruby Bay waar ik voor twee nachten Adriana’s Cottage heb geboekt. Een vrolijke Adrianna verwelkomt me in haar sfeervol ingerichte tuinhuis.Een heerlijke plek om weer even neer te strijken en een prima uitvalsbasis voor het te bezoeken Abel Tasman National Park zo’n 45 minuten doorrijden.

Dus gelijk plannen gemaakt voor morgen: een dagtrip naar deze “must see in NZ” na een eerste nacht op het Zuidereiland....

Van Lake Taupo naar Martinborough

Vandaag moet ik een flinke rit zuidwaarts maken want morgen staat de overtocht naar het Zuidereiland geboekt.De boot vertrekt vanuit Wellington een behoorlijke stad die flink veel wind kent en waar accomodaties niet bepaald goedkoop zijn.

Ik zoek daarom voor een overnachting in een kleiner dorp niet te ver uit de buurt.Het wordt Martinborough waar ik een “cabin” op de camping vind.

De afgelopen nacht sliep ik in een Lakeside Resort. Een iets luxere variant op een motel maar wel op een mooie locatie aan de boulevard langs het meer. De rit begon vanochtend dus ook met een prachtige tourlangs het meer naar het zuiden. Sneeuwtoppen waren goed te zien omdat het heel helder weer was.

Het laatste stuk van de rit rij ik een stuk van de wijn- route. Martinborough staat bekend om zijn Chardonnay, Sauvignon en Pinot Noir. Als ik op de camping arriveer attendeert de receptioniste me dat de Wine Bank in het dorp nog open is en als ik snel ben kan ik misschien nog een paar lekkere wijntjes proeven.Dus stap ik weer in de auto en rij naar het plein in het centrum.

Een aantal leuke restaurants in de traditionele bouwstijl gebouwde panden. Een lieflijke en sfeervol plaatje. De wijnproeverij is gevestigd in het voormalige bankgebouw. En Nicolas laat me de kluis zien waarin nu wijnen liggen opgeslagen en vertelt me met een Frans accent dat de dikke deur altijd open moet blijven omdat de code van de kluis niet meer werkt. Hij is sommelier bij Wharekauhall Country Estate, een vijfsterrenhotel in de buurt en doet een vriendendienst vandaag bij “The Wine Bank”Jammer genoeg is er te weinig tijd om nog een proeverij te doen maar ik krijg een paar adressen van hem waar ik een goede wijntour kan maken....dus die sla ik op in mijn reisinformatie.

Ik heb onderweg al wat gegeten onderweg in Masterton dus bij terugkomst maak ik nog een korte wandeling langs de wijnvelden rond de camping en duik dan lekker mijn cabin in en schenk daar dan nog maar een glaasje wijn in.